Müsvedde

Çalıştığım ofiste müsvedde kağıt hareketi başlattım. Şirket çok büyük olduğu için tabii ki benim bu tasarrufum onlar için sinek sesi kalacak ve duymayacaklar bile.  Ama ben bunu şirket daha çok para kazansın diye değil, daha az kağıt gitsin diye uyguluyorum. Şirketin değeri 4 milyar dolar neticede. Adam kendi başına ülke kurar, ağaç eker onları A4e bile çevirir.

5 yıldır bu şirketteyim(evet henüz başka iş bulamadım) ve son 6 aydır bu müsvedde olayını uyguluyorum. Daha önceleri aklım neredeydi bilmiyorum:( Müsvedde dediğim şey ise; daha önceden arşivlenmiş bir yüzü boş kağıtlar oluyor. Sonuç; bu zamana kadar o kadar kağıdı müsvedde'ye çıkarıp zaten en başından hata etmişim. Binlerce kağıt haybeye yazılmış ve klasörlenmiş! Daha kağıtların çeyreğini bile kullanamadım. Bu haybeye harcayışı kendimce kısmak için artık her boku tablolara kaydedip arşivlemeye çalışıyorum. Ama esas sorun şu; bu kadar arşivi zaten bir gün lazım olursa diye yaptık ve bu kafadan çıkamıyoruz. Malum, veri uçar söz gibi, yazı (kağıt) kalır. 
Yeni adım belki de şu olmalı; öncelik sıralaması! Cidden bu bokları yedeklemesek ne olur? Ayrıca bahsedilen şeyler resmi evrak v.s. de değil yani. Bunu gündeme getireceğim artık. Ve bizim departman en az kağıt harcayan departman. Kurumsal şirketlerde bu hatalar ne yazık ki sıklıkla yapılıyor. Küçük firmalar direk patron gözetiminde olduğu için cimrilik adı altında el altına alınabiliyor.

Ama büyük sorun tabii ki personelin kendisi; kurumsal kafanın yarattığı üşengeçlik, kişiyi fotokopi makinesine müsvedde takmaktan alıkoyuyor… Bu kafa tabii ki hepimizde her alanda da var. Misal, İtalya'ya gittiğimde insanların çöp atma disipliline hayran kalmıştım. O şıkır şıkır giyimli insanlar sabahın köründe evlerinden kucağında çöp kutularıyla çıkıp tek tek ayıklıyorlar. Biz ise geri dönüşüm alanlarına çöpleri rastgele atıp “Banane amk çöpçüler ayıklıyordur,” diyoruz. Ha bir de şu var, misal yere çöp atan biri şunu rahatlıkla diyor; “Ben bunu yere atmasam çöpçüler aç kalacak,"  O zaman ne yapmalı? İşsizliği gidermek için her yere çöp mü atmalıyız?

Dipnot:  Siyaset dışında bir şey dinlediniz. İyi günler…

Emrah Ateş
twitter: hikayeadami
instagram: hikayeadami 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Biliyorum Sana Giden Bütün Yollar Kapalı

Gece gece. Tamda uyumak istediğim vakitler. Gönül yarasındaki o meşhur sahneyi izliyorum. Sırf trürküsü için. Hani Aynur Doğan çıkıp kürtçe bir şarkı söylüyor ya, ne de güzeldir o türkü, ne de güzeldir onun sesi. Gece gece... İşte yine asabımın en üst boyutu o türkü. İçimin en acıyan yanı oluyor. Dağların inciri Dağların güzeli İncir ağacısın Gam götürensin diyor... Sonra yeter bu kadar artık uyuyayım derken, sağolsun Yeşim msn'den bir şiir atıyor bana. Tabi atmasının sebebide yine benim. Yeni bir şiir yazıyorum, yorum yapsın diye ona gönderiyorum. Yorumda yapmıyor gerçi. Bana başka bir şiir atıyor ve olay budur diyor. Olay tabi ki o olacak diyorum. Şiir Cemal Süreya 'nın... Sonra zaten uyuyamıyorumda tüm gece. Canımın sıkkınlığı artıyor. Yaralarım deşiniyor. Aslında daha yara olmadığı için akan acıya şiirle pansuman yapıyorum. Bilgisayarı kapatım yatağımda uzun bir süre Cemal Süreya okuyorum. Malum şiir acının reçetesi. Nedir aslında bu acı. Vallahi benim değil bir arkadaşın a
Devamı

Orhan Veli'nin ölümü ve mezarı

Resim
10 Kasım 1950`de Ankara`daki bir belediye çukuruna düşen Orhan Veli bu olayı önemsemez ve İstanbul`a döner. Bir kaç gün sonra, 14 Kasım Salı günü, bir arkadaşının evinde öğle yemeği sırasında fenalaşır. Hastaneye kaldırılır. Alkol zehirlenmesi teşhisini koyan doktorlar, bu doğrultuda tedavi uygularlar. Ancak saat 20.00`da komaya giren Orhan Veli, bütün çaba ve yanlış tedaviler sonucu saat 23.20`de, Cerrahpaşa`da... Ölümünün nedeni, 15 Kasım 1950 Çarşamba günü çıkan akşam gazetelerinde `alkol yüzünden zehirlendi` olarak duyurulur. Ankara ve İstanbul radyolarının yanı sıra, Roma, Paris BBC ve Amerikanın Sesi radyoları da aynı anda tüm dünyaya duyururlar. Oktay Akbal da bu haberi radyodan öğrendiğini söyler ki bakın kim duyurmuştur: `Orhan Veli`nin ölümünü 14 Kasım 1950 akşamı Ankara Radyo`sundan, Dranas`ın ağzından duymuştum. O gün İstanbul`da ölmüş, Dranas da konuşmasında bunu hemen dinleyicilerine bildirmişti. ` 16 Kasım günü Sanat Dostları Cemiyeti tarafından yüzün
Devamı

Dünyanın bilinen ilk şiiri

Resim
Dünyanın (bilinen) ilk aşk şiiri, İstanbul Arkeoloji Müzesinde sergilenen,1889′da Bağdat’ın 150km uzağındaki Sümer kenti Nippur’da bulunmuş 4 bin yıllık bir tablet üzerindeki şiirdir. ABD’li Sümerolog Samuel Noah Kramer’in çevirdiği tableti, Türkiyenin ilk Sümeroloğu Muazzez İlmiye Çığ Türkçeye çevirmiştir. Sümer inancına göre, toprağın bereketini ve verimli olmasını sağlamak amacıyla, Kral’ın yılda bir kez Bereket ve Aşk Tanrıçası Ellil yerine bir rahibe ile evlenmesi kutsal bir görevdi. Bu şiir Kral Şusin için seçilmiş bir gelin tarafından yeni yıl bayramını kutlama töreninde söylenmek üzere kaleme alınmıştı ve ziyafetlerde, şölenlerde müzik, şarkı, dans eşliğinde söyleniyordu. İşte o şiir: Damadım, kalbimin sevgilisi. Güzelliğin büyüktür baldan tatlı. Aslan, kalbimin kıymetlisi Güzelliğin büyüktür baldan tatlı. Benim değerli okşayışlarım baldan tatlıdır. Yatak odasında bal doludur. Güzelliğinle zevklenelim. Aslan seni okşayayım. Benim değerli okşayışlarım baldan tatlıdır. Damadım be
Devamı