Fakirler ölmesin
mardin 2010 Önceki yazılarımda ara ara bahsediyorum askerlik anılarımdan ve orada yaşadığım zorluklardan. Güzel yanları da oldu tabi ama insanın 15 ay boyunca sosyal yaşantısından, ailesinden ve iş hayatından uzaklaşmasına karşı oldum hep. Bir de eli daha oyuncak silah tutmamış kişilere silah verilip ölüme yollanması da zaten akıl karı iş değil. Hani soruyorum ya hep, vatanı koruyanları kim koruyacak diye, mevzubahsim yine o... Malum bedelli askerlik çıkıyor. Zenginler ve ağaların oğulları zaten araya bazı hatrı sayılır kişileri sokarak rahat askerlik yapıyor. Eee şimdi de para verip hiç yapmayacak. Oldu mu bu ? Vicdan-ı red konuşuluyor bu günlerde. Başından beri de derim yapmak isteyen yapsın askerliği istediği kadar. Devlette güzel bir para versin geçinelim gidelim. Diğer ülkelerde olduğu gibi... Zorunlu silah tutup kurşun sıkmak, bir gece karanlıkta ölelim diye davul zurna ile uğurlanmak yalnız bizim ülkemizde var