İnsan olmak- Kürt olmak
Henüz çocuk yaşlardaydım. Bir gün birinin babama Kürt Zeko diye seslendiğini duydum. Kürt kelimesiyle ilk tanışmışlığım o gün olmuştu.
Çocukken insanın aklına pokemon izlemekten başka bir şey gelmez. Aklınızdaki en gaddarca düşünce dışarı çıkıp sapanla kuş vurmak olur. Ki ilk vurduğum kuşu elime aldığımda ağlamış, sonra gömmüştüm bir yere. O günden sonra da hiçbir canlıya kastım olmadı.
Yaşım biraz daha ilerlemeye, büyümeye başladığımda insanların bana sordukları sorular değişmeye başladı. İnanın ömrüm boyunca aldığım en çok soru '' memleket nere'' olmuştur. Ve benim ömrü boyunca insanlara en az sorduğum soru '' memleket nere '' oldu.
Zaten yeterince Kars'lıların ne kadar kötü ve pislik olduğu, adam olmadıkları konusunda bir dünya şey duydum. Sonra bir baktım ki aynısını Bursa'lı içinde söylüyorlar, Erzurum'lu içinde. İzmir desen toptan Gavur. Gavur neyse artık...
İnsanlar sürekli birilerini aşağılamak istiyor. Çünkü ne kadar birşeyi aşağı çekerseler o kadar yükselceklerini düşünür bu tip insanlar.
Siz büyüdükçe insanların soruları ağırlaşır. Memleketini öğrenmekle yetinmez insanlar. Bu sefer sen Kürt müsün? diye sorar. Bunu cevaplamak da sorun yok ama niyetler hep farklı olur. Hayatımda duyduğum sorularda 2. sırayı da bu aldı.
Sonra bir gün ben babama sordum
- Biz Kürt müyüz ?
- neden soruyorsun.
- Eh insanlar soruyor ama bana. Bir keresinde sana Kürt Zeko diyorlardı o zaman kürdüz biz.
-Olum bak annen kürt bense Türküm. Ama 70lerde 80lerde, -şimdi sana anlatsam da anlayamazsın büyüyünce öğrenirsin- o yılları hepimiz , kürt'tük de. o zamanlardan hala bana öyle diyenler var. sana bir daha bu soruyu soran olursa sende onlara insan mısın diye sor
Eski çalıştığım işyerinde beni çok seven bir kız vardı. Hiç sevmezdi kürt'leri. Niye diye sorduğumda tatmin edici hiçbir cevap vermezdi. Sonra ona dedim ki ben de kürdüm bundan sonra konuşma benimle. Ama dedi sen çok iyi bir insansın neden konuşmayayım. İşte dedim insanın başına önce iyilik kelimesini getirirsen bir problem kalmıyor değil mi ? Sen ve senin gibiler önyargı ile yaklaştığı sürece insanlara, ben laz da olurum kürt de zaza da ermeni de...
Bu ülkede hala kürt kelimesinin karda yürüyen doğululukarın ayaklarından çıkan kart kurt sesinden geldiğine inanan insanlar var. Kürt kelimesinden o kdar nefret ediyorlar ki kürt böreğini börekçiden kurt böreği diye isteyen insanlar var. Bunların hepsine bizzat şahit oldum.
Bu yazıyı ellerim titreyerek yazıyorum. Sebebi kuzenimin feysbukunda gördüğüm şu yazı;
Twitter TT'sinde "En iyi Kürt ölü Kürt" hashtag'i bulunan bir ülkede "Kürt" olarak doğduğum için çok mutluyum! En azından "insan" olmanın kâfi olduğunu düşündüğüm için guruluyum! PES!!!
Şair boşuna dememiş; ırkçının bile aptalı yetişiyor bu topraklarda...
Çocukken insanın aklına pokemon izlemekten başka bir şey gelmez. Aklınızdaki en gaddarca düşünce dışarı çıkıp sapanla kuş vurmak olur. Ki ilk vurduğum kuşu elime aldığımda ağlamış, sonra gömmüştüm bir yere. O günden sonra da hiçbir canlıya kastım olmadı.
Yaşım biraz daha ilerlemeye, büyümeye başladığımda insanların bana sordukları sorular değişmeye başladı. İnanın ömrüm boyunca aldığım en çok soru '' memleket nere'' olmuştur. Ve benim ömrü boyunca insanlara en az sorduğum soru '' memleket nere '' oldu.
Zaten yeterince Kars'lıların ne kadar kötü ve pislik olduğu, adam olmadıkları konusunda bir dünya şey duydum. Sonra bir baktım ki aynısını Bursa'lı içinde söylüyorlar, Erzurum'lu içinde. İzmir desen toptan Gavur. Gavur neyse artık...
İnsanlar sürekli birilerini aşağılamak istiyor. Çünkü ne kadar birşeyi aşağı çekerseler o kadar yükselceklerini düşünür bu tip insanlar.
Siz büyüdükçe insanların soruları ağırlaşır. Memleketini öğrenmekle yetinmez insanlar. Bu sefer sen Kürt müsün? diye sorar. Bunu cevaplamak da sorun yok ama niyetler hep farklı olur. Hayatımda duyduğum sorularda 2. sırayı da bu aldı.
Sonra bir gün ben babama sordum
- Biz Kürt müyüz ?
- neden soruyorsun.
- Eh insanlar soruyor ama bana. Bir keresinde sana Kürt Zeko diyorlardı o zaman kürdüz biz.
-Olum bak annen kürt bense Türküm. Ama 70lerde 80lerde, -şimdi sana anlatsam da anlayamazsın büyüyünce öğrenirsin- o yılları hepimiz , kürt'tük de. o zamanlardan hala bana öyle diyenler var. sana bir daha bu soruyu soran olursa sende onlara insan mısın diye sor
Eski çalıştığım işyerinde beni çok seven bir kız vardı. Hiç sevmezdi kürt'leri. Niye diye sorduğumda tatmin edici hiçbir cevap vermezdi. Sonra ona dedim ki ben de kürdüm bundan sonra konuşma benimle. Ama dedi sen çok iyi bir insansın neden konuşmayayım. İşte dedim insanın başına önce iyilik kelimesini getirirsen bir problem kalmıyor değil mi ? Sen ve senin gibiler önyargı ile yaklaştığı sürece insanlara, ben laz da olurum kürt de zaza da ermeni de...
Bu ülkede hala kürt kelimesinin karda yürüyen doğululukarın ayaklarından çıkan kart kurt sesinden geldiğine inanan insanlar var. Kürt kelimesinden o kdar nefret ediyorlar ki kürt böreğini börekçiden kurt böreği diye isteyen insanlar var. Bunların hepsine bizzat şahit oldum.
Bu yazıyı ellerim titreyerek yazıyorum. Sebebi kuzenimin feysbukunda gördüğüm şu yazı;
Twitter TT'sinde "En iyi Kürt ölü Kürt" hashtag'i bulunan bir ülkede "Kürt" olarak doğduğum için çok mutluyum! En azından "insan" olmanın kâfi olduğunu düşündüğüm için guruluyum! PES!!!
Şair boşuna dememiş; ırkçının bile aptalı yetişiyor bu topraklarda...
Üniversite de bir hocamız vardı. Nerelisiniz hocam diye sorduğumuzda Türkiyeliyim derdi. Dört yıl boyunca nereli olduğunu öğrenemedik. Son dönem Erzurumlu olduğunu öğrendik sadece. Nerelisiniz kelimesini sevmediğini çünkü bu kelimenin ötekileştimeyi içerdiğini savunurdu. Sonra bize yaşadığı bir olayı anlattı.Üniversite de matematik bölümünden bir hoca Ermenileri hiç sevmediğini sürekli anlatırmış bizim hocaya. Memleketini söylemeyi bile söylemek istemeyen hocamız sürekli dinler, taki üniversiteden ayrılıncaya kadar. Vedalaşmak için matamatik hocasının yanında gider. Üzülür hocamızın gideceğine. Sonra hocamız ben Ermeniyim der. Ermeni olduğunu bize anlatınca öğrendik. Şimdi Ermeni diye sevmeyecek miydim hocamı ben. En çok sevdiğim hocalarımdan biridir. Halen telefonla görüşürüz. Üniversiteden gidiyor diye göz yaşlarına boğulduğumu hatırlarım. Bu ülke ne zaman düzene girer biliyor musun? Etnik kimliğin sorulduğunda ben türküm, kürtüm... değilde insanım denildiğinde.
YanıtlaSilKöşe yazısını hatırlarsın belki bir kısmını buraya ekliyorum:
Önce insandım ben. Önce insan olarak doğmuştum ben.
Bak sana bir şey söyleyeyim mi. Ben Mart doğumluyum ama babamlar Eylül'e kadar kimliğimi çıkarmamışlar. Yani anlayacağın 6 ay kimliksiz emmişim annemin sütünü. Yani 6 ay Türk bile değilmişim ben. Din hanemde yazacak bir dinim bile yokmuş anlayacağın. Kan grubum yokmuş, sıra no, aile no yokmuş. Babamın işgüzarlığı işte.
Yani anlayacağın 5 aylıkken, beşiğimde takılırken ağzıma bir şey kaçsa da boğulsam ne olarak öleceğim bile belli değilmiş.
Yani bana "1 Türk bebek öldü" diyemezmişsin.
Peki o zaman ben bir bebek olmayacak mıydım?
Ben bir kardeşin olmayacak mıydım?
Ben bir insan olmayacak mıydım cevap ver bana?
Ha diyeceksin ki "Büyümüşsün de Hepimiz Ermeniyiz diyen bir piç olmuşsun zaten."
Haklısın kardeşim. Ben bir piçim. Ben bir gün "Ermeniyim" bir gün "Kürdüm" diyen bir piçe dönüştüm.
Çünkü ben insanım güzel kardeşim.
Zulme uğrayanın kimliğine bakmayacak, ölen bebeğin kafa kağıdına göre ağlamayacak kadar insanım.
Ben şu pankartı açan sana "Kardeşim" diye seslenecek kadar insanım.
Sen nesin?
Yok yok kimliğini gösterme. Gerek yok anladım ben.
nasıl da iyi bir insansın sen...
SilTeşekkürler arkadaşım, o senin kalbinin güzelliği.
SilBu yazı tam da gününe denk geldi. Dün işyerinde öğlen yemeğinde biz de ırkçılık, dil, din, mezhep muhabbeti yapıyorduk. Masada alevisi, sünnisi, Ermenisi, hristiyanı vardı. 1 saatlik bi fikir paylaşımının ardından anladık ki aslında insanların ulaşmaya çalıştıkları tek şey ortak bir güzel ahlak. Dinler de bize bunu işaret ediyor zaten.
YanıtlaSilSenin yazını da okurken gördüm ki bir insana sorduğu ikinci soru onun milliyeti ise eğer bir insanın, o kişinin değer yargılarında, büyüdüğü ortamda ya da ailede sorun var demektir. Kendimden örnek vericem şimdi; bu yazıyı okuyana kadar ben senin Kürt olduğunu bilmezdim. Hoş öğrendim de bi bok olmadı zaten, banane neysen nesin. Gördüğüm kadarıyla adamsın, o da bana yeter.
hah ömerim nasıl da güzel bir noktaya değinmişsin
Silortaokul arkdaşım olucaksın bir de nasıl bilmezsin
lanet olsun sana :)
Özlem hnm gibi 'Ben Ermeni'yim diyecek kadar hoşgörülü değilim.Ona göre de belki yeteri kadar insan değilimdir bilemem.
YanıtlaSilAma ben asla ırkçı değilim,insanların üstünlüğü benim görüşüme göre Manevi yönden,dini yönden olur.Onu da biz bilemeyeceğimize göre,iyi insan ya da kötü insan vardır.Irkçı genellemelere şiddetle karşı çıkarım.Ben Çeçenim,Sen kürtsün.Ama bu bana göre demek değil ki bütün Çeçenler muhteşem Kürtler değil.Kaba bir tabir olacak ama her yerin iti de olur yiğidi de olur.Kimsenin kendini üstün görmeye karşısındakini hor görmeye asla hakkı yok.Memleket ayrımı bile bana çirkin gelirken köken ayrımı daha da korkunç.Aslında bir ayrımcılık yapmak istesem Doğulu vatandaşlarımız için birsürü pozitif ayrımcılık yapabilirim:).
Ben insanları seviyorum,ufak farklarımız olsa da hepimiz biriz.Herzaman,heryer de söylediğim gibi Kürtleri de seviyorum:) Sevmeyen varsa kendi sorunu.
sait faik diyor ya; bir insanı sevmekle başlıyor herşey...
SilTiksiniyorum ben öyle insanlardan. Geçen malatya'da kürt ve alevi bir ailenin evini taşladılar,yakmaya çalıştılar hatırlarsınız zaten. "Burası madımak olacak" nidaları attılar. Neymiş oruç tutmuyorlarmış. Yani ramazanda oruç tutulur, içki içilmez , zina yapılmaz ama insan öldürülür. Bu mudur?
YanıtlaSilAntakyalıyım, bilirsiniz antakya için medeniyetlerin beşiği, hoşgörü kenti derler. Alevi-sünni-protestan-ortodoks-katolik-ermeni-yahudi her türlüsü vardır. Bende hep böyle bilirdim.
Küçükken dersanede beni ve bikaç arkadaşımı kastederek; "hocam bugün fellahların bayramı var!" derlerdi sınıftaki sünni arkadaşlarım. O gün ben tüm mezheplerden, dinden, herşeyden nefret etmiştim.
Daha 13 yaşında filandım aleviydim ve en yakın arkadaşım hıristiyandı. Bizde böyle ayrımcılıklar yoktu hiç, oturdum o arkadaşımla domuz eti yedim o da bize gelip bayramlarda aşure yedi yıllar boyu. Şimdi 18 yaşımdayım en yakın arkadaşım hala hıristiyan, ve ortada din-mezhep farkı yokmuş gibi yaşıyoruz gül gibi.
Kusura bakmayın biraz saptım konudan. Velhasılı kelam, önce insan mıdır diye bakmıyor kimse doğru dürüst, direk etikete sarılıyor, etiketi beğenirse seviyor karşısındakini, bitsin artık bu saçmalıklar istiyorum.
tam da antakya'ya geleyim diyecektim orayı da bozmuşlar desene.
Silgeçen gün malatyada yapılan saldırılarda benim arkadaşım da vardı. çocuk arayıp beni benden helallik istemişti korkudan.
evden bile çıkarken acaba karşı mahallenin çocukları beni döver mi diye çıkıyorsan sikmişim öyle memleketi
antakya'nın hala iyi yanları var ama işte, bi kısmı hala öyle geri kafalı. Onlar bizim oturduğumuz yerlere gelmez, biz onların oturduğu yerlere gitmeyiz. Anca şehir merkezinde karşılaşırız.
SilGeçenlerde bi yere gidiyordum bu şakirtler yolda şakalaşıyorlar çarptılar bana, bende hoop birader dedim, biri kemer biri bıçak çıkardı hay amına koyum, nasıl bir aptallıktır, doğru dürüst konuşamıyorsun bile adamlarla
anlamsız ayrımcılıklar,,şahsen kürt olan ahmet kaya'nın hayranıyım..şarkıları duygu seli yaşatıyor bana.sadece bakış açısı
YanıtlaSilooo şimdi ahmet kaya olayını açtın ya sen ne tartışmalar çıkar birazdan hazır ol .d
SilOzaman Burdan herkese ahmet kaya: tedirgin armagan ediyorum :d
SilYazıyı okurken kendimi çok kötü hissettim. Ev arkadaşım kürt ve alevi. Kendisiyle yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmez. Evde yarım ekmek olsa ikiye bölüp yeriz. Kendi memleketlimden çok onun çevresini tanırım. Hepsi iyidir diyemem ama arkadaşım bir tanedir. İnsanlıkla alakalı bir durum bu. Nereli olduğuna bakmaz yani.
YanıtlaSilAnnemle de en çok tartıştığımız konudur. Bir arkadaşımla tanıştığımı söylerim. İLk önce "nereliymiş" diye sorar. Arkadaşlarımı memleketine göre ayırır. Bende aksi gibi 20 senedir insanlara nereli olduğunu sormayı öğrenemedim.
Sanırım gariplik birazda bende var. Ya ben farklı insanları çekiyorum ya da onlar beni buluyo. Yurtta oda arkadaşımın biri ateistti diğeri hristiyan ve ermeni. Çokta iyi anlaşırdık. Hatta hala görüşürüz. Şİmdiki ev arkadaşım alevi ve kürt. Sırada ne var acaba çok merak ediyorum :)))
gariplik yok sende, bence doğru olanı yapıyorsun
Sildevir de çok önemlidir insan doğasında
byüklerimiz için memeleket önemli olmuştur her zaman. ben çok önemsiz de demiyorum. öyle olsa entel karslı diye site açmam entel insan yazardım. sadece insanın önceliklerini gözden geçirmesi lazım diyorum o kadar
Ne güzel örnek vermişsin kız muhabbetinde " Ama dedi sen çok iyi bir insansın neden konuşmayayım. " ..
YanıtlaSilolay aslında bundan ibare , herşey saçma sapan bilinçaltından ve önyargılardan kaynaklanıyor..
Şerefsiz medya kürt insanlarını bölücü diye tanıta tanıta zihinlere kazındı , zihnini miktiğim milletimin de aklında hep otla bok kalıyor zaten. İnsan bir kere önce 'insan' olmayı öğrenmelidir.
Sözde müslümanlar ya , ayırt etmesini biliyorlar ama herşeyi kürt,laz,çeçen,gavur,mavur.
Biz hepimiz biriz / kardeşiz desek ne olucak , bir üstteki resim gördüm kanım dondu böyle orospu çocukları olduğu sürece Türkiye'den hiçbir zikim olmaz!
aynen dostum bir zıkkım olmaz milletten
SilDünyanin neresinde olursan ol bu sorunla karsilasiyorsun insan olarak. Almanyada yasiyorum aslen Erzincanliyim. Memeleket nere Su diye sorduklarinda Erzincanliyim diyorum. Ah kürtsün o zaman diyorlar, hayir türküm diyorum. Nasil olur ya Erzincanda kürt cok diyorlar. Evet biliyorum kürt cok diyorum ama ben degilim. Alevisin o zaman diyorlar, yok sünniyim kardesim ama alevi olsamda sorun olmazdi benim icin diyorum. Bizde kirve adeti vardir bilirmisin, kirvelerimizin hepsi alevi kürttür. Yedi göbek kardes sayariz biz, hic bir sorun yasamayiz derim ... Böm böm suratima bakarlar.
YanıtlaSilYaradilani sev yaradandan ötürü. Her türk fasist olmadigi gibi, her kürtte terörist degildir. Kalin sevgi ile
ne güzel demişsin.
Silen acısı da birbirimizin nereli olduğuyla ilgilenmekten, bu yüzden birbirimizi yargılamaktan insan olmayı unutmuş olmamız...
YanıtlaSilbu ne yazık ki bizim kanayan en büyük yaramız
SilTwitta gördm tekrar okudum :) e1ifff
YanıtlaSilAnnem babam Kars'li benim.
YanıtlaSilBende öyle..
Babam liberal bir insan. Bazen siyaset konustugumuzda solculari nasil savundugunu gözlemledim ki onda bir sikinti görmüyorum.
Annem de muhafazakar bir insan. Onun ailesi milliyetci. E haliyle annem de biraz o cizgide.
Ben kendimi daha cok anneme yakin hissediyorum ama son zamanlar da babami daha iyi anliyorum.
Onu kesfediyorum desem abartili olmaz.
Kendim Kars dogumluyum ve Viyana'da büyüdüm ve yasiyorum.
Burada Türkiye'nin Anadolu'nun her memleketinden ve her renginden insan var.
Bu sorularla ve sorunlarla bende gündelik hayatta karsilasiyorum.
-nerelisin ?
+kars
-kürt müsün?
+hayir türküm, terekemeyim
-iyi güzel
+kürt olsam ne degisirdi ?
- hic.. aslinda öyle demek istememistim..
+daha niye soruyorsun o zaman lavuk ?
böyle dialoglar artik hayatin resmen bir parcasi haline geldi ki artik soran olursa "sanane lan?" diyecegim..
Ve benim en yakin arkadasim Alevi. Dersim'li. Onun da böyle sorularla karsilastigini biliyorum.
Bu aralar benim kafam biraz karisik. Bu yazin beni gercekten cok etkiledi ve bana toparlanmam icin iyi geldi.
Tebrik ederim kardesim.
Basarilar diliyorum sana yazilarinda ve hayatinda.
Allah'a emanetsin.