Bir resim yeter!



Birgün gazetesinin 6. yıl kapağıydı bu resim. Onur Caymaz demişti bir kere bana;

İnsan annesinden aldığı genler yüzünden nasıl suçlu olabilir ?


Yorumlar

  1. pandora6 Ekim 2009 12:24

    hayran oldum.

    YanıtlaSil
  2. OlurÖyle6 Ekim 2009 12:49

    insanlar bu fotoğraftaki gibi masum kalmadıkları için de suçlanamaz o zaman. ki bu durumda kimse suçlu olamaz genellemesine bile varılabilir. doğru mudur?... bu konu hakkında çok yorum yazasım geldi ki, senin cümleni geçerek saygısızlık etmek istemem :) fotoğraflar harika hele ki çerkez olana bayıldım.

    YanıtlaSil
  3. Emrah Ateş6 Ekim 2009 13:01

    karakutu'cum haklısın
    keşke insanlar bu resimlerdeki gibi masum kalsa
    ama masum olmayan birine '' türk'dür masum değildir- kürt'dür masum değildir '' gibi yaklaşırsak sorun orada cereyan eder

    Nitekim biz ki şu memleketten adam çıkmaz
    şu ırktan adam çıkmaz diyen bir toplum değil miyiz?

    ben karslıyım ve ne zaman karslı olduğumu söylesem hep şu ön yargıyı duydum

    Karslı mı ?
    Adam değil...

    Ben çocuklardan bahsetmek istiyorum
    erken ölen çocuklardan
    ailesini seçemeyen
    kimliğini seçemeden büyüyen çocuklardan
    ki hangimiz neyi seçtik zaten

    Bu resim önyargıyı temsil ediyor
    sen türk'sen barbarsın
    sen kürt isen pkk'sın
    sen ermeni isen gavatsın gibi önyargıları temsil ediyor
    herkes için birşeyler temsil etmeli

    hepimiz insanız ama neden hepimiz dost olamıyoruz...

    YanıtlaSil
  4. pandora6 Ekim 2009 14:04

    komik de olabiliyor zaman zaman bu diyaloglar:

    - nerelisin?
    - arnavut kökenliyim.
    - olsun hepimiz insanız, hepimiz müslümanız.

    böyle anlarda bloke oluyorum ve artık sadece gülüyorum. :)

    YanıtlaSil
  5. Emrah Ateş6 Ekim 2009 14:27

    komik ama acı bir gerçek de olabiliyor ne yazık ki.

    YanıtlaSil
  6. özlem.asuman6 Ekim 2009 17:34

    yaw senikide bir şeymi biz mardinli diyince bizden kaçıyorlar

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dünyanın bilinen ilk şiiri

Resim
Dünyanın (bilinen) ilk aşk şiiri, İstanbul Arkeoloji Müzesinde sergilenen,1889′da Bağdat’ın 150km uzağındaki Sümer kenti Nippur’da bulunmuş 4 bin yıllık bir tablet üzerindeki şiirdir. ABD’li Sümerolog Samuel Noah Kramer’in çevirdiği tableti, Türkiyenin ilk Sümeroloğu Muazzez İlmiye Çığ Türkçeye çevirmiştir. Sümer inancına göre, toprağın bereketini ve verimli olmasını sağlamak amacıyla, Kral’ın yılda bir kez Bereket ve Aşk Tanrıçası Ellil yerine bir rahibe ile evlenmesi kutsal bir görevdi. Bu şiir Kral Şusin için seçilmiş bir gelin tarafından yeni yıl bayramını kutlama töreninde söylenmek üzere kaleme alınmıştı ve ziyafetlerde, şölenlerde müzik, şarkı, dans eşliğinde söyleniyordu. İşte o şiir: Damadım, kalbimin sevgilisi. Güzelliğin büyüktür baldan tatlı. Aslan, kalbimin kıymetlisi Güzelliğin büyüktür baldan tatlı. Benim değerli okşayışlarım baldan tatlıdır. Yatak odasında bal doludur. Güzelliğinle zevklenelim. Aslan seni okşayayım. Benim değerli okşayışlarım baldan tatlıdır. Damadım be...
Devamı

-Bir Güzel Hoca(ydı)

Resim
Halil Serkan Öz’ü bilmeyeniniz var mı? Vardır elbet. Anlatayım. Niye mi? Çünkü hepimizin, büyük kahramanların gölgesinden geçtiğimizi bilmeye ihtiyacı var. Serkan Hoca, Yalova Termal Fen Lisesi’nde matematik öğretmeniydi. “Öğretmeniydi” diyorum, öldü çünkü! Kış mevsiminin bir kenara çekilip yerini çiçeklere bırakacağı zamandı. Nisan ayıydı… Öldüğünü birdenbire duyunca yüreğinize oturdu değil mi? Ölüm işte böyle acı bir şeydir; okurken bile insanın etine iğne batırır. İnsan, işte bu yüzden kendi vicdanı ile hesaplaşmasını ölümler üzerinden yapar. Halil Serkan Öz Tubitak ödüllü bir öğretmendi. Öğrencileriyle çok iyi anlaşan; güleç yüzlü ve eğitimin yalnızca müfredat denen dayatılmış kurallara bağlı olmadığını bilen ve bunu hayatında uygulayan bir öğretmen(di) geçmiş zaman ölümle sonuçlanınca, kip’ler; taşa dönüşüyor sanki.. Yalova Valisi, okul teftişine gittiğinde Serkan Hoca’nın kılık kıyafetiyle alakalı azarlamış öğrencilerinin önünde. Bakın belki bunda ne var diyeceksiniz. ...
Devamı

Behçet Abi

Oldum olalı hep aynı mahalleyi bildim ben. Her ne kadar şimdi aynı insanlar çok kalmasa da, birkaç tane çınar dururdu hep bir yerlerde. Bazen isimler değişirdi. Ağdemir Gıda önce Ağdemir Bakkal'a ordan da Ağdemir Market'e dönüşmüştü, o kadar. Behçet Abiyse, dükkanın ismi ne kadar değişirse değişsin hep Behçet Abiydi işte! Cips çaldığımda tokatı yapıştıracak kadar sinirli ama babamın ölümünde kalan veresiye borcunu sıfırlayacak kadar da kalbi temizdi. Babamın ölümünden sonra okul işini paralel evrenlere şutlayıp markette çalışmaya başlamıştım. O dönem bir de evden kaçmışım tek yaşıyorum ha. Ne aksiyon ama… Behçet  Abi ve kardeşi Oktay Abi ile beraber ikinci el bir çekyatla bir işhanın odasında kaldım bir süre. Yatmadan yatmaya gidiyordum zaten ki başka türlü köpek bağlasan durmuyor. Denedim ha, vallaha durmuyordu.  O odada ilk kaldığım günün ertesi akşamında dükkanın kepenklerini Behçet Abi ile kapatıp Küçükçekmece'de sote bir yere arabayı çekip iki miller bira içti...
Devamı