Kardeşçe büyüyebileceğimiz biryer var mı bildiğin ?
Bir çocuk anımsıyorum. Doğuda. Hani birçoğunuzun sevmediği yerde...Hani her çocuk gibi oradakilerinde, nerede doğacaklarını seçemedikleri bir yerde. Belki Diyarbakır, belki Kars, belki Hakkari. Herneyse...
Bir soru anımsıyorum. Doğuda. Hani birçoğumuz gibi, orada büyüyen çocuklarında sahip olmak istedikleri oyuncaklara sahip olamadıkları biryerde... Baba ‘’ mayın nasıl dünyaya gelir’’ diye soruyorlar. Tıpkı bizim ‘’baba ben nasıl dünyaya geldim’’ sorularımızdaki aynı masum ifade ile...
Oysa ki; hepimiz aynı halayın birer zılgıtlarıydık. Ölümüde vardı bu dünyanın, gördüm. Türk’te de,Kürtt’e de, Çerkez’de de, Gavur’da da gördüm... Hepsinde aynı acı.. Sadece lisanlar değişik. Sadece yazılışları değişik. Sadece sesleri değişik. Ama aynı acı... İnsanız biz! Gözlerimizin renkleri farkı sadece, oysa ki; gözyaşlarımızn rengi aynı...
Hani bu ayak basmaya korktuğunuz yerler varya, ben orada büyüdüm. Orada doğdum. Siz trafik gürültüsünden şikayetçiydiniz, ben ise bomba seslerinden. O kadar yalnız koydunuz ki bizi, gelen düşmanlara bile Tanrı misafiri gözüyle baktık...
Sadece burada değil, başka yerlerde de barındırmadınız. Doğma büyüme İstanbul’luda olsak, koymadınız İstanbul’ca yaşayalım. Ne kadar düzgün de olsa lisanımız, hep kimliğimizin arkasında yazan o memelekete baktınız. Yeri geldi kız vermediniz. Yeri geldi iş vermediğiniz. Yeri geldi ev vermediniz. Oysa ki; hepimiz aynı vatanın evlatlarıydık... Biz de seksenbir ilin bir parçasındandık...
Diyarbakır’ı hiç sevmediniz, ama karpuzundan asla vazgeçemediniz. Kars’ı hiç sevmediniz; ama kaşar peynirinden, balından asla vazgeçemediniz. Bizim tıpkı insanca yaşamayı istemekten vazgeçemediğimiz gibi. Türkü söylemekten, halay çekmekten vazgeçemediğimiz gibi....
Bir soru anımsıyorum. Doğuda. Hani o hepinizin unuttuğu... Belki Hakkari, Belki bitlis, Belki de çok uzakta Filistin’lı bir çocuğun sorduğu bir soruyu....
Kardeşçe büyüyebileceğimiz biryer var mı bildiğin ?
Emrah Ateş
sözün bittiği yer.
YanıtlaSilBelki de başladığı yer ya da başlaması gereken...
YanıtlaSilçok iyi yazı..ama ben çevreme baktığımda hiç böyle bi ayrım yapılmadığını gördüm, karşı komşumuz kürttü onların çocuklarıyla büyüdüm. hiç uzak dur demedi kimse. sanırım ben güzel bi yerde büyümüşüm. insana insan olarak bakılan yerde. ama yine de eksiğimiz vardı şimdi hatırladım, beni korumaya çalıştıkları tek ırk, çingenelerdi. onlarla da ben büyüyünce ahbap oldum, kime ne:)
YanıtlaSilgeç görmüşüm yazıyı. ama çok beğendim.
YanıtlaSilherkes böyle düşünse dünya çok daha yaşamaya değer bir yer olacak.
helal olsun ne diyeyim..
teşşekkür ederim hepinize :)
YanıtlaSilçok çok çok doğru...
YanıtlaSil