İyilik meziyet olmuş

Geçen hafta, Kadıköy'deydim.
Metrobüs durağından sahile doğru yokuş yukarı çıkıyordum.
Yaşlı bir amca gördüm. Sırtında çuvalı.
Bir süre arkasından onu seyrederek gittim. Sonra yoruldu tabi.
Belli ki çuval ağır. Kenara geçti oturdu.
Yanından geçtim.
3 saniye ilerledikten sonra '' napıyorum lan ben yardım etsene adama '' dedim, kendi kendime...
Sonra döndüm dedim '' babo yardım lazım mı''
Babo dedim, çünkü; yüzündeki ihtiyar emekçi suratı ile tam bir babo idi.
Belli ki doğuluydu da.
Babamı da hatırlattı bana.
Babam da böyleydi. Yaşına bakmadan yükü atardı omzuna.
Bilirim ki o tür adamlar hep bir kamburlaşma korkusuyla yaşar.
Hayatın yükü hep üzerindedir çünkü.
Sonra adam dedi '' yok kurban allah razı olsun''
Üzüldüm. Sorumu tekrar yineledim.
Yine istemeyince üstelemek istemedim.
Çünkü öyle bir hal aldık ki
Eğer biri sana yardım ediyor ise '' acaba neden yardım ediyor lan'' diye düşünmeye başlıyor insan.

Gelelim iki gün öncesine...
Sefaköyde evime doğru gidiyorum.
Yine metrobüs durağından indim, köprüden karşıya geçtim, merdivenleri ikişer ikişer inip iftara yetişeyim bari diye hızlandım.
Yanıma bir adam yaklaştı.
Dedi; '' ya birşey isticem ama yanlış anlama. Şu poşetlerime yardım eder misin ? ''
Dedim; '' yanlış anlamak mı? Neyini anlıyım abi. ? Ayıp ettin. ''
''Ama yolunun üstüyse yardım et '' dedi...
Dedim ''yolun neresi ? ''
''İşte şöyle aşağısı. ''
'' Tamam abi benimde orası '' dedim
Halbu ki değil...

Sonra 10 - 15 dakikalık arkadaşlığımızda bol bol konuşarak geçirdik.
Nesin - necisin - nerelisin muhabbetleri
Adam sürekli dua etti,
Bir ara dedi ki '' insan iyilik istemeye çekiniyor ''
Dedim .'' Vallah abi artık nasıl bir dünyadaysak iyilik yapmaya bile çekiniyor insan ''
'' Birine iyilik yapsan adam diyor ne çıkarı var ?
sen istesen karşıdaki diyor ne çıkarı var ?
yani anlıyacağın iyilik meziyet olmuş abim...

Sonuç; iftara geç kaldım. Ama o adam elindeki poşetleri zamanında evine ulaştırdı. Kim bilir belki ailesiyle iftar açarken benden bahsetti, tekrar dua etti. Bende içim huzurlu bir şekilde evime gittim. İyilik yaptım. Fena mı ettim...

Hayırlı cumalar...

Yorumlar

  1. Adsız11 Eylül 2009 10:25

    malesef...
    yolda düşüp bayılan biri olsa bile numara yapıyor yan kesicimidr nedir diye düşünecek bir hale geldik...
    bizim buralarda hala belediye hoparlöründen cüzdan bulunmuştur gelin alın diye anonslar yapılıp,yolda kalan arabaya yada düşen amcaya el atan çok olsada...
    oralar daha bir güvensiz hale geldi...ne yazık

    YanıtlaSil
  2. Emrah Ateş11 Eylül 2009 10:39

    aslında belli bir yerde değil bu. birşeyin suçunu memlekete atmamak gerek. yada o memleketin insanlarına...

    böyle oluyor çünkü

    içimizdeki iyiliği kaybettik. İnsanlara gücvenilmez diyoruz. İyi de insanın insandan başka dostu kim olucak ki ?

    YanıtlaSil
  3. burcu s.11 Eylül 2009 11:12

    kalemine, yuregine saglik valla :)

    YanıtlaSil
  4. Emrah Ateş11 Eylül 2009 11:16

    teşekkür ederim hemşo :)

    YanıtlaSil
  5. ,,11 Eylül 2009 11:21

    aslında doğru diyorsun ama hiçbirşeye güvenemez hale geldik tüm yaşanılanlar yüzünden.
    ama bak sen ne iyi etmişsin,gülümsemeyle okudum yazını:)

    YanıtlaSil
  6. Emrah Ateş11 Eylül 2009 11:26

    işte güzel yanıda bu ya iyiliğin.
    gülümsemene ve gülümsetmene neden olur :)

    YanıtlaSil
  7. Adsız11 Eylül 2009 13:28

    Keyifle okudum ve takdir ettim inanıyorum ki hala senin gibi insanlar yeryüzünde tşkler hissettirdin okurken. (ne mutlu sana)..

    YanıtlaSil
  8. Emrah Ateş11 Eylül 2009 13:40

    ne mutlu bize :)

    YanıtlaSil
  9. Adsız11 Eylül 2009 13:59

    :)

    YanıtlaSil
  10. Travis11 Eylül 2009 13:59

    yolda sara krizine tutulan birine "es geçelim numara yapıyordur" dediğimde bana aldırış etmeyip adamın yardımına koşan arkadaşlara burdan selam ederim. adam cidden kriz geçirmiş

    YanıtlaSil
  11. Parpali11 Eylül 2009 15:24

    Başlık güzel bir tespit olmuş. Birileri duygularımızı sömürürken, cesaret istiyor güvenmek...

    YanıtlaSil
  12. ebvatathemua12 Eylül 2009 14:36

    Ne güzel yazmışsın,ne doğru tespitler...

    YanıtlaSil
  13. Emrah Ateş12 Eylül 2009 14:42

    teşekküer ederim:)

    YanıtlaSil
  14. ELİF13 Eylül 2009 14:08

    İnsanlar artık gülücüklerden bile bir anlam çıkartmaya kalkıyorlar...
    Yazık bizler bu hallere düşecek milletmiydik..


    Ne iyi etmişsin.İyiliklerin hep böyle bol olsun..

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Biliyorum Sana Giden Bütün Yollar Kapalı

Gece gece. Tamda uyumak istediğim vakitler. Gönül yarasındaki o meşhur sahneyi izliyorum. Sırf trürküsü için. Hani Aynur Doğan çıkıp kürtçe bir şarkı söylüyor ya, ne de güzeldir o türkü, ne de güzeldir onun sesi. Gece gece... İşte yine asabımın en üst boyutu o türkü. İçimin en acıyan yanı oluyor. Dağların inciri Dağların güzeli İncir ağacısın Gam götürensin diyor... Sonra yeter bu kadar artık uyuyayım derken, sağolsun Yeşim msn'den bir şiir atıyor bana. Tabi atmasının sebebide yine benim. Yeni bir şiir yazıyorum, yorum yapsın diye ona gönderiyorum. Yorumda yapmıyor gerçi. Bana başka bir şiir atıyor ve olay budur diyor. Olay tabi ki o olacak diyorum. Şiir Cemal Süreya 'nın... Sonra zaten uyuyamıyorumda tüm gece. Canımın sıkkınlığı artıyor. Yaralarım deşiniyor. Aslında daha yara olmadığı için akan acıya şiirle pansuman yapıyorum. Bilgisayarı kapatım yatağımda uzun bir süre Cemal Süreya okuyorum. Malum şiir acının reçetesi. Nedir aslında bu acı. Vallahi benim değil bir arkadaşın a
Devamı

Orhan Veli'nin ölümü ve mezarı

Resim
10 Kasım 1950`de Ankara`daki bir belediye çukuruna düşen Orhan Veli bu olayı önemsemez ve İstanbul`a döner. Bir kaç gün sonra, 14 Kasım Salı günü, bir arkadaşının evinde öğle yemeği sırasında fenalaşır. Hastaneye kaldırılır. Alkol zehirlenmesi teşhisini koyan doktorlar, bu doğrultuda tedavi uygularlar. Ancak saat 20.00`da komaya giren Orhan Veli, bütün çaba ve yanlış tedaviler sonucu saat 23.20`de, Cerrahpaşa`da... Ölümünün nedeni, 15 Kasım 1950 Çarşamba günü çıkan akşam gazetelerinde `alkol yüzünden zehirlendi` olarak duyurulur. Ankara ve İstanbul radyolarının yanı sıra, Roma, Paris BBC ve Amerikanın Sesi radyoları da aynı anda tüm dünyaya duyururlar. Oktay Akbal da bu haberi radyodan öğrendiğini söyler ki bakın kim duyurmuştur: `Orhan Veli`nin ölümünü 14 Kasım 1950 akşamı Ankara Radyo`sundan, Dranas`ın ağzından duymuştum. O gün İstanbul`da ölmüş, Dranas da konuşmasında bunu hemen dinleyicilerine bildirmişti. ` 16 Kasım günü Sanat Dostları Cemiyeti tarafından yüzün
Devamı

Dünyanın bilinen ilk şiiri

Resim
Dünyanın (bilinen) ilk aşk şiiri, İstanbul Arkeoloji Müzesinde sergilenen,1889′da Bağdat’ın 150km uzağındaki Sümer kenti Nippur’da bulunmuş 4 bin yıllık bir tablet üzerindeki şiirdir. ABD’li Sümerolog Samuel Noah Kramer’in çevirdiği tableti, Türkiyenin ilk Sümeroloğu Muazzez İlmiye Çığ Türkçeye çevirmiştir. Sümer inancına göre, toprağın bereketini ve verimli olmasını sağlamak amacıyla, Kral’ın yılda bir kez Bereket ve Aşk Tanrıçası Ellil yerine bir rahibe ile evlenmesi kutsal bir görevdi. Bu şiir Kral Şusin için seçilmiş bir gelin tarafından yeni yıl bayramını kutlama töreninde söylenmek üzere kaleme alınmıştı ve ziyafetlerde, şölenlerde müzik, şarkı, dans eşliğinde söyleniyordu. İşte o şiir: Damadım, kalbimin sevgilisi. Güzelliğin büyüktür baldan tatlı. Aslan, kalbimin kıymetlisi Güzelliğin büyüktür baldan tatlı. Benim değerli okşayışlarım baldan tatlıdır. Yatak odasında bal doludur. Güzelliğinle zevklenelim. Aslan seni okşayayım. Benim değerli okşayışlarım baldan tatlıdır. Damadım be
Devamı