İyilik meziyet olmuş
Geçen hafta, Kadıköy'deydim.
Metrobüs durağından sahile doğru yokuş yukarı çıkıyordum.
Yaşlı bir amca gördüm. Sırtında çuvalı.
Bir süre arkasından onu seyrederek gittim. Sonra yoruldu tabi.
Belli ki çuval ağır. Kenara geçti oturdu.
Yanından geçtim.
3 saniye ilerledikten sonra '' napıyorum lan ben yardım etsene adama '' dedim, kendi kendime...
Sonra döndüm dedim '' babo yardım lazım mı''
Babo dedim, çünkü; yüzündeki ihtiyar emekçi suratı ile tam bir babo idi.
Belli ki doğuluydu da.
Babamı da hatırlattı bana.
Babam da böyleydi. Yaşına bakmadan yükü atardı omzuna.
Bilirim ki o tür adamlar hep bir kamburlaşma korkusuyla yaşar.
Hayatın yükü hep üzerindedir çünkü.
Sonra adam dedi '' yok kurban allah razı olsun''
Üzüldüm. Sorumu tekrar yineledim.
Yine istemeyince üstelemek istemedim.
Çünkü öyle bir hal aldık ki
Eğer biri sana yardım ediyor ise '' acaba neden yardım ediyor lan'' diye düşünmeye başlıyor insan.
Gelelim iki gün öncesine...
Sefaköyde evime doğru gidiyorum.
Yine metrobüs durağından indim, köprüden karşıya geçtim, merdivenleri ikişer ikişer inip iftara yetişeyim bari diye hızlandım.
Yanıma bir adam yaklaştı.
Dedi; '' ya birşey isticem ama yanlış anlama. Şu poşetlerime yardım eder misin ? ''
Dedim; '' yanlış anlamak mı? Neyini anlıyım abi. ? Ayıp ettin. ''
''Ama yolunun üstüyse yardım et '' dedi...
Dedim ''yolun neresi ? ''
''İşte şöyle aşağısı. ''
'' Tamam abi benimde orası '' dedim
Halbu ki değil...
Sonra 10 - 15 dakikalık arkadaşlığımızda bol bol konuşarak geçirdik.
Nesin - necisin - nerelisin muhabbetleri
Adam sürekli dua etti,
Bir ara dedi ki '' insan iyilik istemeye çekiniyor ''
Dedim .'' Vallah abi artık nasıl bir dünyadaysak iyilik yapmaya bile çekiniyor insan ''
'' Birine iyilik yapsan adam diyor ne çıkarı var ?
sen istesen karşıdaki diyor ne çıkarı var ?
yani anlıyacağın iyilik meziyet olmuş abim...
Sonuç; iftara geç kaldım. Ama o adam elindeki poşetleri zamanında evine ulaştırdı. Kim bilir belki ailesiyle iftar açarken benden bahsetti, tekrar dua etti. Bende içim huzurlu bir şekilde evime gittim. İyilik yaptım. Fena mı ettim...
Hayırlı cumalar...
Metrobüs durağından sahile doğru yokuş yukarı çıkıyordum.
Yaşlı bir amca gördüm. Sırtında çuvalı.
Bir süre arkasından onu seyrederek gittim. Sonra yoruldu tabi.
Belli ki çuval ağır. Kenara geçti oturdu.
Yanından geçtim.
3 saniye ilerledikten sonra '' napıyorum lan ben yardım etsene adama '' dedim, kendi kendime...
Sonra döndüm dedim '' babo yardım lazım mı''
Babo dedim, çünkü; yüzündeki ihtiyar emekçi suratı ile tam bir babo idi.
Belli ki doğuluydu da.
Babamı da hatırlattı bana.
Babam da böyleydi. Yaşına bakmadan yükü atardı omzuna.
Bilirim ki o tür adamlar hep bir kamburlaşma korkusuyla yaşar.
Hayatın yükü hep üzerindedir çünkü.
Sonra adam dedi '' yok kurban allah razı olsun''
Üzüldüm. Sorumu tekrar yineledim.
Yine istemeyince üstelemek istemedim.
Çünkü öyle bir hal aldık ki
Eğer biri sana yardım ediyor ise '' acaba neden yardım ediyor lan'' diye düşünmeye başlıyor insan.
Gelelim iki gün öncesine...
Sefaköyde evime doğru gidiyorum.
Yine metrobüs durağından indim, köprüden karşıya geçtim, merdivenleri ikişer ikişer inip iftara yetişeyim bari diye hızlandım.
Yanıma bir adam yaklaştı.
Dedi; '' ya birşey isticem ama yanlış anlama. Şu poşetlerime yardım eder misin ? ''
Dedim; '' yanlış anlamak mı? Neyini anlıyım abi. ? Ayıp ettin. ''
''Ama yolunun üstüyse yardım et '' dedi...
Dedim ''yolun neresi ? ''
''İşte şöyle aşağısı. ''
'' Tamam abi benimde orası '' dedim
Halbu ki değil...
Sonra 10 - 15 dakikalık arkadaşlığımızda bol bol konuşarak geçirdik.
Nesin - necisin - nerelisin muhabbetleri
Adam sürekli dua etti,
Bir ara dedi ki '' insan iyilik istemeye çekiniyor ''
Dedim .'' Vallah abi artık nasıl bir dünyadaysak iyilik yapmaya bile çekiniyor insan ''
'' Birine iyilik yapsan adam diyor ne çıkarı var ?
sen istesen karşıdaki diyor ne çıkarı var ?
yani anlıyacağın iyilik meziyet olmuş abim...
Sonuç; iftara geç kaldım. Ama o adam elindeki poşetleri zamanında evine ulaştırdı. Kim bilir belki ailesiyle iftar açarken benden bahsetti, tekrar dua etti. Bende içim huzurlu bir şekilde evime gittim. İyilik yaptım. Fena mı ettim...
Hayırlı cumalar...
malesef...
YanıtlaSilyolda düşüp bayılan biri olsa bile numara yapıyor yan kesicimidr nedir diye düşünecek bir hale geldik...
bizim buralarda hala belediye hoparlöründen cüzdan bulunmuştur gelin alın diye anonslar yapılıp,yolda kalan arabaya yada düşen amcaya el atan çok olsada...
oralar daha bir güvensiz hale geldi...ne yazık
aslında belli bir yerde değil bu. birşeyin suçunu memlekete atmamak gerek. yada o memleketin insanlarına...
YanıtlaSilböyle oluyor çünkü
içimizdeki iyiliği kaybettik. İnsanlara gücvenilmez diyoruz. İyi de insanın insandan başka dostu kim olucak ki ?
kalemine, yuregine saglik valla :)
YanıtlaSilteşekkür ederim hemşo :)
YanıtlaSilaslında doğru diyorsun ama hiçbirşeye güvenemez hale geldik tüm yaşanılanlar yüzünden.
YanıtlaSilama bak sen ne iyi etmişsin,gülümsemeyle okudum yazını:)
işte güzel yanıda bu ya iyiliğin.
YanıtlaSilgülümsemene ve gülümsetmene neden olur :)
Keyifle okudum ve takdir ettim inanıyorum ki hala senin gibi insanlar yeryüzünde tşkler hissettirdin okurken. (ne mutlu sana)..
YanıtlaSilne mutlu bize :)
YanıtlaSil:)
YanıtlaSilyolda sara krizine tutulan birine "es geçelim numara yapıyordur" dediğimde bana aldırış etmeyip adamın yardımına koşan arkadaşlara burdan selam ederim. adam cidden kriz geçirmiş
YanıtlaSilBaşlık güzel bir tespit olmuş. Birileri duygularımızı sömürürken, cesaret istiyor güvenmek...
YanıtlaSilNe güzel yazmışsın,ne doğru tespitler...
YanıtlaSilteşekküer ederim:)
YanıtlaSilİnsanlar artık gülücüklerden bile bir anlam çıkartmaya kalkıyorlar...
YanıtlaSilYazık bizler bu hallere düşecek milletmiydik..
Ne iyi etmişsin.İyiliklerin hep böyle bol olsun..