Bank

Otuz yıldır aynı banka oturuyorum. Her gün cebimde taşıdığım ufak çakı ile yazdığım o harflerin üzerinden bir daha geçiyorum. Otuz yıldır hiç bir şey değişmedi. Yaşım olmuş kırkaltı... Otuz yıldır seni görmedim, senden haber alamadım ama ben her gün aynı saatte buraya geliyor ve o harflerin üzerinden geçiyorum. Hatta bankta oturan olursa onları kaldırıyorum yerinden. Geçenlerde belediye gelip bank'ı sökmek istedi durumumu anlattım güzelce onlara uzun uzun güldüler. ''Ne gülüyosunuz lan piçler'' diyince de aramızda bir kavga başladı. Neyse ki hemen alt tarafta gecekondu mahallesi vardı da herifler hemen örgütlenip gelmişler ellerinde taşlarla. Söktürmedik bank'ı oradan! Ama bir kaburgam söküldü jop yüzünden. Olsun her savaşta verilecek bir zahiyat vardır. Benimki de kaburga olsun kalanıyla idare ediyorum. Mahallenin kahvecisine maphustan çıkarken '' abi sizin gecekonduları yıkmaya gelirlerse haberim olsun'' dedim, sevindi adam. Bu haklı mücadelemizin de bir sembolü oldu böylece o bank. Millet gelip çaput maput bağladı her yanına. Ama ben her gün oradan giderken geri dönüp tekrar banka bakıyorum, kendi kendime diyorum ki; ölmediğime göre hiç bir şey bitmiş değil.

''Belki bir daha hiç karşılaşmayacağız ama insan yine de umut etmek istiyor ''

E. Ateş