Ali'ye Açık Mektup


Kendi gölgemizde kayboluyoruz Ali Kardeş
Sen öldüğünden beri her şeye tutumumuz değişti. Gaddar olduk. Dur darılma hemen. Kızma da. Olmamız gerekiyor artık. Gerçekler acı Ali. 
Gülüşünün altındaki o acıklı öyküyü hepimiz biliyoruz. Ne kadar şansız olduğunu biliyoruz. Ekmek satan adamlara “vurmayın” dedin vurdular Ali. Ekmek satıyorlar lan ekmek! Nimet lan bu. Nasıl yaptılar bunu sana? 
En zor meslek olan doktorluğu bile sırf parası iyidir diye yapan, Allah’ı olduğunu iddia eden ama Hipokrat Allah’sız diye, verdiği yemini tutmayan bir doktora denk geldin bu koca dünyada.Bir insan nasıl bu kadar vicdansız olabilir? 
Bu dünyada güzel türküler söyledik ve sakin durduk da ne oldu be Ali. Kimse ölmesin diye, insanlar nefes alsın istedik de ne oldu? Baktık ki herkes devlet, devlet bencil, devlet öldürüyor, kimse kimsenin umurunda değil Ali anlayacağın. 
Sen yine de bizi boş ver. Bizden bir cacık olmaz. Senin hakkını arayan çocukların terorist olarak ilan edildiği bir ülkenin çocuklarıyız biz. Bizden kime ne fayda gelir? Herkese öldükten sonra sahip çıkanlardan ne fayda gelir? 
O çocuklar seni sevdi Ali ve  bizi de sevdi o çocuklar ama biz onları sevmeyi beceremedik. Biz aslında kimseyi sevmeyi beceremedik Ali. Buna kendimiz de dahil. Bu yüzden ömrümüzü şaşaalı bir hayata harcamaya çalışıp elimizi hiçbir çiçeğe süremedik. O yüzden seni öldürdüler ya Ali, içimizde büyük bir şey koptu gitti. Büyük bir kaya olduğu yerden yuvarlandı evimizin üzerine düştü. Bilmediğimiz biri, bilmediğimiz bir yerde, aslında hep gülmek istediğimiz gibi gülerken, öldürmüşler Ali.
Ama sen yine de bizi boş ver Ali. Biz zaten bir şekilde her gün kendimizi öldürüyoruz. Biz zaten her gün bir şekilde birilerinin kalbini öldürüyoruz. 
Biz kendi gölgemizde bile kayboluyoruz be Ali.

Emrah Ateş
twitter: hikayeadami
instagram: hikayeadami
10 07 2015

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Biliyorum Sana Giden Bütün Yollar Kapalı

Orhan Veli'nin ölümü ve mezarı

Dünyanın bilinen ilk şiiri